Ropień zęba – objawy, przyczyny, leczenie
Ropień zęba to bardzo bolesna dolegliwość, której nie możemy lekceważyć, gdyż nieleczony ropień może mieć poważne konsekwencje dla naszego zdrowia, a nawet w skrajnych przypadkach prowadzić do śmierci. Jakie objawy świadczą o tym, iż w naszej jamie ustnej dzieje się coś złego oraz jak wygląda jego leczenie – na te i inne pytania postaramy się odpowiedzieć w naszym artykule. Zapraszamy do zapoznania się z nim!
Ropień zęba – co to jest?
Ropień zęba jest ostrym, ropnym zapaleniem tkanek, które znajdują się wkoło wierzchołka korzenia zęba. Odwołują się do definicji medycznej ropień (łac. abscessus) to patologiczna, otoczona tkankami jama wypełniona treścią ropną. Ropień może powstać w dowolnym regionie ciała, także w jamie ustnej jako wynik choroby zębów.
Przyczyny
Tak jak wcześniej wspomnieliśmy, najczęstszą przyczyną powstania ropni jest rozwijający się w zębie lub jego okolicy stan zapalny. Bakterie powodujące zapalenie miazgi przedostają się z kanału korzeniowego poprzez otwór wierzchołkowy do otaczających ząb tkanek, a następnie powodują ich infekcję. W efekcie tworzą się ropnie – przestrzenie wypełnione żółtozieloną gęstą wydzieliną, złożoną z martwych białych krwinek, częściowo uszkodzonych tkanek oraz bakterii.
Objawy: ból zęba, opuchlizna
Podczas tworzenia się ropni możemy odczuwać bardzo charakterystyczne objawy, które bardzo szybko przybierają na sile. Są to:
– samoistny, pulsujący lub promieniujący ból, szczególnie odczuwalny podczas nagryzaniu lub uciskaniu policzka w pobliżu ropnia,
– opuchlizna, zaczerwienienie skóry,
– trudności z szerszym otwarciem ust, fatalne samopoczucie i gorączka.
Rodzaje
Możemy wyróżnić 3 rodzaje ropni: ropień okołowierzchołkowy, ropień podokostnowy i ropień podśluzówkowy. Podstawą klasyfikacji jest lokalizacja i stopień nasilenia objawów.
Ropień okołowierzchołkowy
Zmiany zapalne w ropniu okołowierzchołkowym dotyczą tylko miazgi zęba oraz tkanek wokół wierzchołka korzenia. Jeśli odczuwamy ból przy nagryzaniu, uczucie „wysadzania zęba z zębodołu” lub wrażenie, że „ząb jest za wysoki” to istnieje wielkie prawdopodobieństwo, iż mamy do czynienia z tym rodzajem infekcji. Ponadto możemy skarżyć się na ból promieniujący na twarz i okolice uszu, może wystąpić silna reakcja na ciepło, delikatne rozchwianie i przebarwienie zęba, który staje się ciemniejszy, będziemy mieć złe samopoczucie, oraz niekiedy może pojawić się gorączka.
Stomatolog zaproponuje leczenie polegające na „otwarciu” zęba (czyli trepanacji komory) i uwolnieniu ropnego wysięku. Następnie zostanie przeprowadzone leczenie kanałowe lub ekstrakcja – konkretna metoda postępowania jest uzależniona od rozmiaru infekcji oraz stanu zęba. W przypadku występowania objawów ogólnych i gorączki dentysta może także zalecić przyjmowanie antybiotyku.
Ropień podokostnowy
Drugim etapem tworzenia się ropnia zębowego jest ropień podkostnowy. Jeśli nie wyleczymy ropnia okołowierzchołkowego to nastąpi wysięk ropny, który niszcząc kolejne warstwy kości wyrostka zębodołowego dojdzie do okostnej. Okostna jest najbardziej zewnętrzną powłoką kości, wyjątkowo silnie unerwioną, zatem w trakcie zachodzenia zmian będziemy odczuwać narastające dolegliwości bólowe. Pozostałe objawy są takie same jak przy ropniu okołowierzchołkowym, jednak występują w znacznie większym nasileniu. Niekiedy powstaje także twarde bolesne wygórowanie na dziąśle – twarda kulka nad dziąsłem, w rzucie korzenia zęba, która jest pokryta intensywnie zaczerwienioną błoną śluzową.
Tak jak w przypadku wcześniejszej zmiany stomatolog musi uwolnić ropę oraz przeprowadzić leczenie antybiotykami. Jeżeli ząb dobrze rokuje i nadaje się do leczenia, stomatolog może zaproponować leczenie kanałowe.
Ropień podśluzówkowy
Trzeci rodzaj pojawia się wtedy, gdy ropa umiejscowiła się pod błoną śluzową. Możemy zaobserwować wygórowanie dziąsła wokół chorego zęba oraz obrzęk okolicznych tkanek: policzków, jamy ustnej, warg i okolicy podoczodołowej. Chory będzie narzekał na złe samopoczucie, może też gorączkować. W zależności od lokalizacji chorego zęba ropnie mogą się umiejscawiać się w przedsionku jamy ustnej, na podniebieniu lub od strony językowej. Niekiedy w zależności od kierunku szerzenia się procesu zapalnego może się wytworzyć ropień podskórny.
Czasami ropień podśluzówkowy samoistnie przebija błonę śluzową jamy ustnej lub skórę. W momencie perforacji i wydostania się ropy na zewnątrz pacjent często odczuwa chwilową poprawę i zmniejszenie się bólu – ma to związek ze zmniejszeniem się ciśnienia płynu wewnątrz ropnia.
Gdy nie została utworzona przetoka, niezbędne będzie wykonanie nacięcia i drenaż ropnia. W zaawansowanych przypadkach, zazwyczaj u tych pacjentów, którzy długo zwlekali z leczeniem lub stosowali domowe sposoby – lekarz może zdecydować się na nacięcie skóry twarzy w celu zniwelowania zgromadzonej pod nią ropy, dlatego tak istotne jest by od razu zgłosić się z problemem do specjalisty.
Leave a reply →
