Szczękościsk – przyczyny, ćwiczenia, leczenie
Trudno jest nam sobie wyobrazić sytuację, gdy mamy ogromne problemy z otworzeniem ust lub też gdy udaje się nam jedynie wykonać tę czynność połowicznie.
Ograniczenie ruchów żuchwy sprawia, że codzienne, naturalne czynności jak gryzienie, ziewanie, a w skrajnych przypadkach nawet mówienie będą wymagały wielkiego wysiłku, nie mówiąc już o towarzyszącym silnym bólu. W takiej sytuacji należy niezwłocznie udać się do lekarza dentysty. Szczękościsk, bo tak diagnozuje się tę chorobę, jest nie tylko nieprzyjemny dla pacjenta, ale także niebezpieczny. Co może wywoływać szczękościsk, jakie są jego objawy i jak przebiega leczenie? Na te i inne pytania odpowiemy w naszym najnowszym artykule.
Kiedy mówi się o szczękościsku?
Szczękościsk to częściowa lub całkowita niemożność otwarcia jamy ustnej, która jest wynikiem odruchowego skurczu mięśni stawu skroniowo-żuchwowego (zaliczamy do nich mięsień skroniowy, mięsień żwacza i mięśnie skrzydłowe). Ten odruchowy, nagły skurcz odpowiada za to, iż ruchy żuchwy stają się ograniczone.
Warto wiedzieć, iż choroba ta może pojawić się u osób w różnym wieku, jest to bowiem związane z dużą ilością stanów, które mogą wywołać ten objaw. Szczękościsk może być efekte zarówno stosunkowo łagodne i przemijające stanów, jak i znacznie poważniejszych schorzeń.
Co powoduje szczękościsk? Przyczyny
Szczękościsk mogą spowodować zarówno lokalne patologie toczące się w obrębie stawu skroniowo-żuchwowego, jak i schorzenia ogólnoustrojowe. Wśród potencjalnych przyczyny szczękościsku wymienia się:
◦ zmiany dotyczące bezpośrednio stawu skroniowo-żuchwowego (ropnie jego okolicy, zwyrodnienie jego elementów, wrodzone zesztywnienie struktur tego stawu, ale i urazy stawu skroniowo-żuchwowego, rozrosty nowotworowe oraz procesy zapalne)
◦ zaburzenia wyrzynania się zębów (mądrości), powodujące zapalenie ich okolic,
– stany po resekcji zębów (szczękościsk może być powikłaniem usuwania zębów). Warto wiedzieć, iż po ekstrakcji zębów trzonowych tzrecich często można zaobserwować utrzymujący się przez kilka dni szczękościsk.
– padaczkę
– ropień mózgu
– udar mózgu
– ropień migdałka gardłowego
– stany zapalne gardła
– tężec
– zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych
– tężyczkę
– histerię
– bardzo silnie stresujące sytuacje, zarówno te, które trwają od dłuższo czasu i ulegają nasileniu jak i wszystkie sytuacje nagłe, nieprzewidziane, szokujące. Pacjent może nie być w stanie skonkretyzować, co się dzieje z jego szczęką. Odczuwa napięcie oraz ból.
– stan po zażyciu narkotyków (szczególne możliwości wywołujące szczękościsk ma amfetamina)
– nowotwór ośrodkowego układu nerwowego
– ropowicę dna jamy ustnej
– zębopochodne zapalenie okostnej
– promienicę
– bruksizm (częste, niekontrolowane zgrzytanie zębami, może doprowadzać do zwyrodnień elementów stawu skroniowo-żuchwowego).
Jak można rozpoznać szczękościsk?
Przede wszystkim od razu zauważymy i poczujemy, iż nasza szczęka otwiera i porusza się z trudnością. Tym samym gryzienie pokarmów, ziewanie, a nawet mówienie może być nie lada wyzwaniem. Szczękościskowi mogą towarzyszyć także inne dolegliwości, które są zależne są od przyczyny wystąpienia tego objawu. Pacjenci mogą uskarżać się na m.in. bóle – np. ból gardła, głowy czy ból ucha. Chorobie może również towarzyszyć zaczerwienienie gardła czy gorączka. Chorzy, którzy mają patologiczne zmiany obejmujące staw skroniowo-żuchwowy, mogą również cierpieć na słyszalne trzeszczenie żuchwy, a także może mieć miejsce nieprawidłowe przemieszczanie się żuchwy podczas mówienia czy spożywania pokarmów. Jeżeli przyczyna jest związana właśnie ze stawami skroniowo-żuchwowymi, to najczęściej albo nie ma dodatkowych objawów albo występuje ból w okolicy stawów.
Profesjonalna diagnostyka gwarantuje sukces leczenia
Lekarz stomatolog koniecznie musi przerowadzić z pacjentem szczegółowy wywiad lekarski, gdyż dzięki niemu będzie mógł ocenić stan i podjąć decyzję co do dalszych kroków. Aby znaleźć przyczynę szczękościsku najczęściej zostanie zlecenone wykonanie takich badań jak:
– neurologiczne (przeprowadza się EEG, które ma wykluczyć obecność padaczki),laryngologiczne (mogą wykluczyć lub potwierdzić stany zapalne czy urazy w stawie),
– stomatologiczne (mające na celu wykluczenie stanów zapalnych w zębach),
– obrazowe (tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny, badanie RTG – umożlwiają zdiagnozowanie nie tylko defektu stawu skroniowo-żuchwowego, ale również stwierdzenie ewentualnego guza mózgu czy ropnia),
– laboratoryjne (wykonywane najczęściej przy podejrzeniu stanu zapalnych
Po wykryciu przyczyny można rozpocząć właściwe leczenie.
Jak przebiega leczenie szczękościsku?
W przypadku gdy ściekościsk jest wynikiem infekcji (bakteryjnej, wirusowej lub grzybicznej) leczenie odbywa się przy pomocy odpowiednich środków farmakologicznych, które mają pomóc zlikwidować zakażenie. Jeżeli podłożem objawu są problemamy z zębami – należy skontaktować się ze swoim dentystą, który usunie lub wyleczy problematyczne zęby.
Szczękościsk związany z dysfunkcją stawu skroniowo-żuchwowego leczy się, zakładając specjalne szyny okluzyjne na górny łuk zębowy. Chory powinien je nosić przez około osiem godzin na dobę. Pozwoli to znacznie zmniejszyć ból, a ruchomość w stawach zostanie poprawiona. Co więcej, szyny zmniejszają napięcie mięśni, dzięki czemu możliwy jest ich rozkurcz.
Ćwiczenia rozluźniające szczękościsk
Oprócz terapii lekami warto wspomagać się także następującymi ćwieczeniami i masażami rozluźniającymi szczęki (wykorzystuje się też działanie ciepła) i odpowiednie ćwiczenia logopedyczne polegające na:
– przesuwaniu dolnej szczęki w lewą i w prawą stronę,wysunięciu do przodu i cofaniu dolnej szczęki przy rozwartych wargach,
– wykonywaniu ruchów żucia, przy których angażują się wargi, policzki i dolna szczęka,
– ćwiczeniu swobodnego opadania szczęki.
Ćwiczenie swobodnego opadania szczęki wykonuje się poprzez takie ułożenie palców wskazujących w zagłębieniach pod nasadami uszu, aby opierały się na tyłach kości szczękowej. Szczękę powinno się opuszczać w dół przy mocno dociśniętych palcach. Ruchy należy powtarzać najpierw powoli, a później z większą gwałtownością i szybkością, przy czym szczęka musi cały czas opadać miękko.
# szczękościsk # szczęka # jama ustna # staw skroniowo-żuchwowy # bruksizm
Leave a reply →
